Κώστας Τσώλης

Η ηχητική εγκατάσταση εμπνέεται από τις συχνές αναφορές στα πουλιά που συναντώνται στα ποιήματα του Ρώμου Φιλύρα, ο οποίος εθελοντικά κλείστηκε στο Δρομοκαΐτειο το 1927 και πέθανε σε αυτό το 1942. 

Το κελάηδημα των πουλιών αποτελεί (ασυνείδητα σε μας) ηχητική συνοδεία πολλών στιγμών της ζωής, αποτελεί ήχο νοσταλγικό συνδεδεμένο με τόπους κι εποχές και η απομόνωσή του από τους άλλους ήχους της πόλης μπορεί να φέρει στο μυαλό εικόνες, μυρωδιές και συναισθήματα.

Μεταξύ των ψυχρών τοίχων του Δρομοκαϊτειου, το κελάηδημα των πουλιών μπορεί να συμβολίσει τόσα πολλά περισσότερα. 

Μπορεί να προκαλέσει έναν χείμαρρο συναισθημάτων που δεν προϋποθέτει την προσωπική εμπειρία του εγκλεισμού, αλλά ίσως μπορεί να προκαλέσει μία προσομοίωσή της μόνο με τη δύναμη του ξυπνήματος των αισθήσεων. 

Οι απομονωμένοι ήχοι των πουλιών στην εγκατάσταση αφήνουν χώρο για να συνυπάρξουν με τον εσωτερικό θόρυβο του μυαλού του ακροατή, όπως ίσως συνυπήρξαν αρμονικά και συγκαταβατικά με τον Φιλύρα και τον συντρόφευσαν για χρόνια στο κελί του στον Αγ. Ισίδωρο.