Νίνα Παπακωνσταντίνου

Η έρευνα της Νίνας Παπακωνσταντίνου εστιάζει κυρίως στη σχέση του κείμενου με την εικόνα του, αλλά και στο σχέδιο ως σύνολο σημείων, αποτυπώσεων και ιχνογραφήσεων.

 Στα έργα της που βασίζονται σε κείμενα μεταγράφει, αλλοιώνει και επανασυνθέτει τη γραφή με διαφορετικούς τρόπους, ώστε να δημιουργήσει μία ασαφή εικόνα, που λειτουργεί μόνο ως υπαινιγμός του κειμένου που χρησιμοποιήθηκε. 

Στην in-situ παρέμβασή της στον Κύκλο των Εγκλεισμών αντλεί το υλικό της από «Το ρούχο της αθωότητας» της Μαρίας Φαφαλιού, μία ανθολόγηση ποίησης ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, και μεταγράφει πάνω σε τραπέζι μία επιλογή των κειμένων αυτών, χρησιμοποιώντας κερί για να δημιουργήσει την επιφάνεια γραφής. 

Η εικόνα του κειμένου που σκαλίζει πάνω στο τραπέζι του ιδρύματος βρίσκεται σχεδόν στο όριο μεταξύ ορατού και αόρατου, υφίσταται ως ίχνος της εμπειρίας του εγκλεισμού. 

Είναι μία απόπειρα να αποτυπωθεί η διάσταση μεταξύ Μέσα και Έξω, σαν η ψυχική μαρτυρία που εκφράζεται με τη γραφή να είναι εγκλωβισμένη στα αντικείμενα, στο χώρο γενικά του εγκλεισμού. 

Ο τίτλος “Όμηρος” της παρέμβασής της είναι εμπνευσμένος από το «Ρούχο της αθωότητας» και αναφέρεται ακριβώς σε αυτή τη διάσταση ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο, αναφέρεται στον αθώο, «διαφανή άνθρωπο».