Νικομάχη Καρακοστανογλου

Το έργο της Νικομάχης Καρακωστάνογλου, με τίτλο «One of us», μοιάζει με γυναίκα κομμένη στη μέση· μια φούστα από πηλό, με τις πτυχώσεις του πηλού να αγκαλιάζουν την περίμετρο της και μια τρύπα στο χείλος της να αποκαλύπτει πως το εσωτερικό του γλυπτού δεν είναι συμπαγές.

Με μια προσεκτικότερη παρατήρηση, οι διαστάσεις του γλυπτού συγκλίνουν με το πραγματικό σώμα της ίδιας της καλλιτέχνιδος, όπου υπογραμμίζεται και το άκρως προσωπικό στοιχείο του. Αυτό το κενό, η μαύρη τρύπα όπως διηγείται η ίδια, αποτυπώνει τις μνήμες και τα βιώματα που σκιαγραφούν την κεντρική ιδέα της έμπνευσης της: τον φόβο της δημιουργικής «τρέλας» αλλά και το μεγάλο άλμα προς αυτήν.

Ακόμη και σήμερα, η μυθική εικόνα του δημιουργικού ανθρώπου – καλλιτέχνη συνδέεται με την λέξη της τρέλας, λάθος δοσμένη από την εξωτερική κοινή πραγματικότητα. Το χάρισμα που γίνεται και ταυτόχρονα κατάρα, δεν είναι παρά μονάχα ο τρόπος να επικοινωνεί ο ψυχισμός με την σφαίρα του πραγματικού.

Σε έναν κόσμο που τα πάντα κινούνται τόσο γρήγορα και βίαια, η Καρακωστάνογλου δημιουργεί μια άβυσσο μέσα στο ρούχο της για να μπορεί να υπάρχει, να εμπνέεται, να δημιουργεί και να επικοινωνεί το δικό της λεξιλόγιο με τον έξω κόσμο.

Αυτές τις μαύρες τρύπες, τις σπηλιές όπου στην αρχή δείχνουν τρομακτικές, απόκοσμες και απειλητικές, η ίδια τις «φοράει» και αποδομεί τον φόβο.

Η καλλιτέχνης ντύνεται με το δικό της σκοτάδι, το αγκαλιάζει και το κατακτά. Έτσι, περνώντας μέσα από αυτό στην αντίπερα όχθη, αυτή της δημιουργίας και της γέννησης, ο θάνατος της εαυτής της γίνεται και πάλι ζωή.

Άλλωστε, καθώς κοιτάζουμε μέσα από τα λεπτοφυή πέπλα της ίδιας της τέχνης, η ύπαρξη μας γίνεται πιο υποφερτή.