Μαρία Λουίζου

Το έργο της Λουίζου αποτελεί μια οπτικοακουστική εμπειρία που ακροβατεί μεταξύ της γλυπτικής εγκατάστασης, της μουσικής σύνθεσης και της φωνητικής performance.

 Ως performance αποτελεί έναν μοναδικό ζωντανό οργανισμό που σχετίζεται άμεσα με το περιβάλλον στο οποίο δρα κι έτσι θίγει και διερευνά την κατοίκιση στο χώρο ερμηνείας (το Δρομοκαΐτειο) και τον άνθρωπο/ερμηνευτή ως ηχείο που καλείται – έχει την ανάγκη, παραπέμποντας στους τροφίμους του χώρου – να ακουστεί. 

Το οπτικό ερέθισμα του εργόχειρου με το παραδοσιακό λευκό του παραπέμπει σε άλλες εποχές όπου η απουσία των σύγχρονων μεθόδων αντιμετώπισης της απώλειας, των ψυχικών τραυμάτων και της διαφορετικότητας ήταν αισθητή και άμεσα συνυφασμένη με τα αποτελέσματά τους. 

Η λευκότητα της performance προσδίδει μία προσφιλή αθωότητα που ίσως να έκανε το όλο έργο πιο εύπεπτο, αν δεν ήταν μαζί και λευκότητα του κενού, της απογύμνωσης και της απόλυτης σιωπής, του ξεθωριάσματος της μνήμης, των παραδοσιακών ιδανικών και του Λογικού.