Δημήτρης Αληθεινός

«Όταν ένας σπόρος ταξιδεύει εγκλωβισμένος στο στομάχι κάποιου πουλιού ή τετράποδου, η διαιώνισή του είδους του στο βασίλειο της χλωρίδας εξαρτάται από την μορφολογία του εδάφους κατά τη στιγμή της ενεργοποίησης του παχέος εντέρου του ζώου. Η μοίρα δεν τον γεννάει τον άνθρωπο φίλε μου, τον χέζει όπου της έρθει, και στο σημείο που έπεσε τυχαία ο καθένας μας προσπαθεί να ριζώσει: στην οικογένεια, το χωριό, την πόλη, την χώρα που αποπατήθηκε, ανάλογα το είδος και το μέγεθός του. Πάντα μόνος, σαν τον σπόρο στη λάσπη των κοπράνων. Μέχρι το θάνατο. Εσένα, ή πιο σωστά εμάς, η μοίρα μας αφόδευσε, έγκλειστους στο Δρομοκαΐτειο. Τα ρέστα ζήτα τα από το Θεό ή από τη μοίρα».

(επεξεργασμένο απόσπασμα από το βιβλίο, «Χίλιες εικόνες ούτε μια λέξη». Δημήτρης Αληθεινός, Εστία 2016).