Άννα Παπαέτη

Η επιλογή του αγγλικού όρου In/audibility του Αμερικανού εθνομουσικολογου Martin Daughtry συνδέει τις έννοιες της ακουστότητας και του ελέγχου (audit), δημιουργώντας έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ εκείνων που “ακούνε φωνές” και του κοινωνικού ελέγχου στο όνομα του τί είναι υγιές και τί παθολογία. 

Η εγκατάσταση επομένων μελετά την έννοια της “ακουστότητας” φωνών ως προς την κλινική τους ερμηνεία, αλλά πηγαίνοντας μερικά βήματα πιο μπροστά μελετά και το τί μπορεί να συμπεριληφθεί ως υγιές άκουσμα και τι όχι. Τι πρέπει να αποκλειστεί και να αποσιωπηθεί. Διερευνάται εδώ μία “ηθική της ακρόασης” και κατακρίνεται ο στιγματισμός τέτοιων αντισυμβατικών τύπων ακρόασης. 

Τα όρια μεταξύ εσωτερικού διαλόγου και παθολογίας είναι λεπτά, όπως και τα όρια της ιδιωτικότητας όσον αφορά τον συνεχή έλεγχο σε συνθήκες εγκλεισμού και την “ακρόαση” του υποκειμένου χωρίς την άδειά του. 

Αντίστοιχα, πώς κρίνεται και πολύ περισσότερο πώς θεραπεύεται μία τόσο εσωτερική, άυλη και μη-ακουστή παθολογία; Η έννοια της μη/ακουστότητας (In/audibility) τονίζει το γεγονός πως δεν είμαστε ποτέ μονάχα ακροατές αλλά κι εν δυνάμει ελεγκτές (auditors) των φωνών που έχουν υποστεί βίαιο εγκλεισμό,, όποια μορφή κι αν αυτές έχουν. 

Το έργο αποτελείται από αποσιωπημένες οικογενειακές ιστορίες από προσωπικά περιβάλλοντα με άξονα διεθνή δίκτυα ατόμων που “ακούνε φωνές”, έχοντας για πυρήνα του την αποστιγματοποίηση των φωνών αυτών και την τοποθέτησή του κατά της ιδρυματοποίησης.